Publikacja strony internetowej w sieci

 

Kto udostępni moją stronę?

Publikowaniem stron internetowych firm i osób prywatnych w sieci zajmują się tak zwane firmy hostingowe, które w swoich serwerowniach na setkach, a czasami tysiącach serwerów przechowują i udostępniają innym użytkownikom internetu dane wielu tysięcy stron internetowych. Serwery takie dysponują superwydajnymi łączami internetowymi, które muszą obsłużyć olbrzymi transfer danych. Dzięki temu strony otwierają się szybciej w komputerach odwiedzających je internautów. Gdyby nie było firm hostingowych, każdy właściciel strony internetowej przez 24 godziny na dobę musiałby mieć włączony swój własny serwer. Oferta firm hostingowych nie ogranicza się tylko do publikowania strony internetowej, z miejscem na

FTP, protokół transferu plików (ang. File Transfer Protocol) – protokół komunikacyjny typu klient-serwer wykorzystujący protokół TCP według modelu TCP/IP (krótko: połączenie TCP), umożliwiający dwukierunkowy transfer plików w układzie serwer FTP–klient FTP. FTP jest protokołem 8-bitowym i dlatego nie wymaga kodowania danych do 7 bitów, tak jak w przypadku poczty elektronicznej. Total Commander – menedżer plików działający w środowisku Microsoft Windows oraz Android, autorstwa szwajcarskiego programisty Christiana Ghislera. Może być używany zamiast systemowego Eksploratora Windows. Program nazwą i wyglądem (dwa okna obok siebie) nawiązuje do pierwszego programu tej klasy – Norton Commander'a.

Pierwsza wersja programu została opublikowana 25 września 1993 pod nazwą Windows Commander. W listopadzie 2002 została ona zmieniona na Total Commander w związku z zagrożeniem procesem ze strony Microsoftu, posiadającego prawa do marki Windows.

Publikacja strony za pomocą programu/ portalu internetowego.

 

Microsoft Office Share Point Designer

Microsoft Office Share Point Designer - to program służący do tworzenia naszych własnych stron internetowych.

HTML (ang. HyperText Markup Language) – hipertekstowy język znaczników, obecnie szeroko wykorzystywany do tworzenia stron internetowych.
HTML pozwala opisać strukturę informacji zawartych wewnątrz strony internetowej, nadając znaczenie poszczególnym fragmentom tekstu – formując hiperłącza, akapity, nagłówki, listy – oraz osadza w tekście dokumentu obiekty plikowe np. multimedia bądź elementy baz danych np. interaktywne formularze danych.
HTML umożliwia określenie wyglądu dokumentu w przeglądarce internetowej. Do szczegółowego opisu formatowania akapitów, nagłówków, użytych czcionek i kolorów, zalecane jest wykorzystywanie kaskadowych arkuszy stylów.
W składni HTML wykorzystuje się pary znaczników umieszczone w nawiasach ostrokątnych, np. <title> i </title> lub <h1> i </h1>.
HTML pozwala również na osadzanie ciągów instrukcji języków skryptowych, umieszczonych pomiędzy znacznikami <script> i </script>
Należy nadmienić, że HTML, będąc językiem znaczników, nie jest zaliczany do języków programowania – w jego składni nie przewidziano wyrażeń obliczeniowych, warunkowych czy iteracyjnych.
Ważną cechą HTML-a, która przyczyniła się do popularności systemu WWW oraz Internetu, jest niezależność od systemu operacyjnego i wykorzystywanego sprzętu komputerowego.

WIX

                      WIX - portal umożliwiający tworzenie darmowych stron internetowych

 

 

Wix jest to portal internetowy, dzięki któremu możemy tworzyć strony internetowe zupełnie za darmo. Program jest bardzo łatwy w obsłudze oraz przyjazny dla wyszukiwarki Google. Ma aż ponad 49 tys. użytkowników!

 

• rejestracja za darmo
• wybieranie jednego z wielu darmowych szablonów
• budowa witryny od podstaw (jeśli nie chce się gotowego szablonu)
• samouczki wideo
• FAQ

Edytory graficzne

Edytory graficzne - programy umożliwiające edycje grafiki na komputerze np.:
-Jasc Paint Shop pro 7
- Panint
- Gimp
- Picassa
- Corel PSP X4, XI
- Photo shop

Konfiguracja komputera do pracy w sieci

1)  cmd.exe

  CMD to interpreter poleceń stosowany w rodzinie systemów operacyjnych Microsoft Windows NT (włączając Windows 2000, XP, 2003, Windows Vista i Windows 7), Windows CE oraz OS/2.

                       

2) Polenie ipconfig

Chcąc wykorzystać polecenie ping omówione w obrębie własnej sieci, musimy znać adres IP komputera, z którym połączenie będziemy diagnozować. Aby to zrobić, uruchamiamy na komputerze, którego adres poznać chcemy, Wiersz polecenia. Teraz aby dowiedzieć się jaki jest adres komputera wystarczy, że wpiszemy polecenie ipconfig.




Polecenie ipconfig możemy uruchamiać z następującymi parametrami:

• /All - wyświetla pełną konfigurację protokołu TCP/IP dla wszystkich kart sieciowych,
• /renew [nazwa_karty] - odnawia konfigurację protokołu DHCP dla wszystkich kart, jeżeli nie określimy karty, lub dla określonej karty, jeżeli dołączyliśmy parametr nazwa_karty. Ten parametr jest dostępny tylko dla kart, które są skonfigurowane do automatycznego pozyskiwania adresów IP. Aby określić nazwę karty, musimy wpisać nazwę, która pojawia się po użyciu polecenia ipconfig bez parametrów,
• /release [nazwa_karty] - wysyła komunikat do serwera DHCP, aby zwolnić bieżącą konfigurację protokołu DHCP i odrzucić konfigurację adresów IP dla wszystkich kart (jeżeli nie określimy karty) lub dla określonej karty, jeżeli użyjemy parametr nazwa_karty - parametr wyłącza obsługę protokołu TCP/IP dla wszystkich kart skonfigurowanych do automatycznego pozyskiwania adresów IP. Nazwę karty określamy tak samo, jak w poprzedniej pozycji,
• /showclassid karta - wyświetla identyfikator klasy DHCP określonej karty. Aby wyświetlić identyfikator klasy DHCP wszystkich kart, używamy gwiazdki (*) zamiast parametru karta. Ten parametr będzie dostępny tylko na komputerach, których karty są skonfigurowane do automatycznego pozyskiwania adresów IP,
• /setclassid karta [identyfikator] - konfiguruje identyfikator klasy DHCP określonej karty. Aby ustawić identyfikator klasy DHCP wszystkich kart, używamy gwiazdki (*) zamiast parametru karta,
• /flushdns - kasuje i resetuje zawartość pamięci podręcznej programu rozpoznawania nazw klientów DNS. Możemy używać tej procedury do odrzucania negatywnych wpisów z pamięci podręcznej oraz innych wpisów, które zostały dodane dynamicznie,
• /displaydns - wyświetla zawartość pamięci podręcznej programu rozpoznawania nazw klientów DNS, w której znajdują się zarówno wpisy wstępnie załadowane z lokalnego pliku Hosts, jak i ostatnio uzyskane rekordy zasobów dla kwerend nazw rozpoznawanych przez komputer,
• /registerdns - inicjuje ręczną dynamiczną rejestrację nazw DNS i adresów IP skonfigurowanych na komputerze,
• /? - wyświetla Pomoc.

 

 
3) DHCP - Dynamic Host Configuration Protocol

DHCP umożliwia dynamiczne przydzielanie adresów (Dynamic Host Configuration Protocol) oraz innych elementów konfiguracji (bramka, maska). Serwer DHCP dysponuje pewną pulą adresów, które przydziela zgłaszającym się do niego komputerom. Technologia ta stosowana jest w przypadku gdy mamy wiele komputerów pracujących niejednocześnie Częściej jednak dynamiczne przydzielanie adresów wykorzystywane jest razem z translacją adresów co pozwala na dostęp do Internetu całym podsieciom, dzielącym jeden numer IP. Jeśli nasz komputer pobiera adres z serwera DHCP, to ma dostęp do Internetu ale nie może być serwerem sieciowym, bo jego adres nie jest stabilny.

                     



4) Adres IP

IP oznacza dokładnie protokół internetowy (Internet Protocol) ale potocznie oznacza też numer sieciowy komputera w Internecie. Numery IP są unikatowe, tj. jednoznacznie identyfikują konkretną maszynę. Tak prosto wygłąda to jednak, jak się przekonamy, tylko w teorii. W praktyce za jednym numerem IP może się kryć wiele komputerów, jak też jeden komputer może mieć wiele interfejsów sieciowych, każdy o innym numerze IP. Ograniczmy się jednak do najprostszego przykładu. Jeśli komputer podłączony jest do jakiejkolwiek sieci zintegrowanej z Internetem, to konfiguruje się na nim protokół TCP/IP. Protokół wymaga wpisania: numeru IP, "bramki" (gate, router), maski podsieci i adresów sieciowych DNS (o tym później). Wszystkie te dane dostarcza nam administrator sieci (w przypadku indywidualnych podłączeń - dostawca Internetu). Mając komputer z konkretnym, stałym IP, możemy uruchomić na nim serwer. Numer IP jest zatem ważniejszy niż sprzęt czy oprogramowanie. Bez niego nie da się uruchomić serwera.

   

 

 

Numer IP składa się z czterech segmentów, zaś każdy z nich jest liczbą od 0 do 255, czyli odpowiada wartości jednego bajtu. Niektóre liczby mają specjalne znaczenie, jednak nie ma co komplikować tutaj tego tematu. Przykładowo: adres serwera Instytutu Bibliotekoznawstwa to 156.17.123.4 - każda z tych liczb oznacza odpowiedni segment sieci, po którym można zidentyfikować administratorów wszystkich szczebli. Pamiętaj zatem: jeśli masz stały numer IP nie jesteś anonimowy! Dlatego hackerzy mają tysiąc sposobów na ukrywanie swojego numeru IP, który mógłby ich zdekonspirować.



5) Maska podsieci

 

 Maska podsieci jest to liczba za pomocą, której możemy wyodrębnić w adresie IP część sieciową od części hosta. Poniżej tabela przedstawiająca maski podsieci z wyszczególnieniem adresów pełnych i skróconych, ilości sztuk IP dla sieci oraz zakresu adresów IP.

6) Brama domyślna

Bramy domyślne odgrywają ważną rolę w sieciach TCP/IP. Zapewniają one hostom TCP/IP domyślne trasy do komunikacji z innymi hostami w sieciach zdalnych.
Na poniższym rysunku przedstawiono rolę, jaką pełnią dwie bramy domyślne (routery IP) dla dwóch sieci: sieci 1 i sieci 2.


                                   


Aby host A w sieci 1 mógł komunikować się z hostem B w sieci 2, host A musi najpierw sprawdzić w tabeli routingu, czy istnieje określona trasa do hosta B. Jeśli taka trasa nie istnieje, host A przesyła ruch TCP/IP, który jest kierowany do hosta B, do własnej bramy domyślnej, czyli routera IP 1.
Ta sama zasada ma zastosowanie w przypadku, gdy host B wysyła dane do hosta A. Jeśli nie istnieje określona trasa do hosta A, host B przesyła cały ruch TCP/IP, który jest kierowany do hosta A, do własnej bramy domyślnej, czyli routera IP 2.


7) DNS

DNS - to serwer nazw domen (Domain Name Server), który zamienia numery na dobrze znane nam domeny internetowe. Np. numer 156.17.123.4 to www.ibi.uni.wroc.pl. Hierarchia domen i hierarchia numerów są niezależne. Adres numeryczny ma zawsze cztery segmenty - domenowy od 3 do 6. Domeny wprowadzono dla wygody ludzi, którzy lepiej kojarzą nazwy niż numery. Każdy adres domenowy ma odpowiadający mu numer IP. Ale nie każdy IP ma nazwę domenową. Dla tego czasem można spotkać adresy typu: http://123.45.66.234/dokument.html

                                           

Sieci komputerowe

  Co to jest sieć komputerowa?

 

Sieć komputerowa (w skrócie: sieć) – zbiór komputerów i innych urządzeń połączonych ze sobą kanałami komunikacyjnymi. Sieć komputerowa umożliwia wzajemne przekazywanie informacji oraz udostępnianie zasobów własnych między podłączonymi do niej urządzeniami, tzw. "punktami sieci".



Cechy użytkowe sieci komputerowej


Poniżej wyszczególniono niektóre, użytkowe cechy sieci komputerowej:

• ułatwienie komunikacji między ludźmi.

Korzystając z sieci, ludzie mogą komunikować się szybko i łatwo przy wykorzystaniu odpowiednich programów komputerowych i oferowanych w danej sieci usług sieciowych. W odniesieniu do sieci Internet należy wyróżnić dwa rodzaje programów i skojarzone z nimi usługi: 

1. klient poczty elektronicznej – poczta elektroniczna,
2. przeglądarka internetowa – World Wide Web.

• udostępnianie plików, danych i informacji.

W środowisku sieciowym, upoważnieni użytkownicy mogą uzyskiwać zdalny dostęp do danych i informacji przechowywanych na innych komputerach w sieci, jak również sami mogą udostępniać posiadane zasoby.

• udostępnianie zasobów sprzętowych.

W środowisku sieciowym każdy, podłączony do sieci komputer, może uzyskać dostęp do urządzeń peryferyjnych, uprzednio udostępnionych do wykorzystania sieciowego, takich jak np. drukarki sieciowe czy udostępnione pamięci masowe.

• uruchamianie programów na komputerach zdalnych.

Użytkownicy mający dostęp do sieci mogą uruchamiać na swoich komputerach programy zainstalowane na komputerach zdalnych. Takich użytkowników nazywa się również użytkownikami zdalnymi,

• rozpowszechnianie Wolnego i Otwartego Oprogramowania.

Sieć komputerowa, a w szczególności Internet, stymuluje rozwój i upowszechnianie oprogramowania tworzonego i udostępnianego na zasadach licencji GPL.


Składniki sieci komputerowej:- hosty,

- serwery,

- medium transmisyjne,

-sprzęt sieciowy,

- oprogramowanie.

Możemy wyróżnić podstawowe układy sieci komputerowych:

gwiazda – komputery są podłączone do jednego, centralnego punktu zwanego koncentratorem lub przełącznikiem;


 
 

gwiazda rozszerzona – posiada punkt centralny i punkty poboczne. Często spotykana topologia dla sieci standardu Ethernet;

hierarchiczna – struktura podobna do drzewa binarnego;

magistrala – komputery współdzielą jeden nośnik kablowy;

 


pierścień – komputery są połączone pomiędzy sobą odcinkami kabla tworząc zamknięty pierścień, np. token ring;

 


pierścień podwójny – komputery są połączone dwoma odcinkami kabla, np. FDDI;

siatka – sieć rozszerzona o połączenia nadmiarowe. Rozwiązanie stosowane w sieciach, w których jest wymagana wysoka niezawodność działania.

Znane sieci:

• ARPANET

• ALOHAnet

• BITNET
• Internet
• SIPRNet

Budowa komutera PC

Budowa komputera

-płyta główna



Najczęściej zielona, prostokątna płyta na której umieszcza się następujące układy elektroniczne komputera.

Pamięć RAM
Pamięć ROM
BIOS
Chipset
Procesor
Gniazdo procesora
Gniazda rozszerzeń PCI
Złącza EIDE
Na krawędzi płyty głównej znajdują się łącza portów szeregowych, równoległego portu klawiatury, myszy oraz portu USB, sloty (gniazda karty graficznej, muzycznej, TV itp.).

-procesor



Procesor (CPU - Central Processing Unit) jest to centralna jednostka obliczeniowa, a więc serce każdego komputera. To właśnie on zajmuje się wykonywaniem uruchamianych programów i przetwarzaniem danych. Tak naprawdę na mikroprocesor składa się wiele zintegrowanych układów scalonych. Procesor centralny składa się z trzech części: arytmometru, czyli jednostki arytmetyczno-logicznej (ALU-ang. Arithmetic and Logic Unit), jednostki sterującej oraz rejestrów.

 -ram-y



Pamięć operacyjna, nazywana RAM (Random Access Memory) jest ważnym elementem komputera decydującym w dużym stopniu o jego wydajności. Jest to czynnik ważniejszy od samego procesora, więc kiedy uznamy, że nasz komputer jest za wolny, najpierw powiększmy pamięć operacyjną, a dopiero potem zmieniajmy procesor. Podstawowym parametrem pamięci operacyjnej jest jej pojemność wyrażana w megabajtach (MB). Najmniejszą pojemnością w standardowych komputerach sprzedawanych obecnie jest 32 MB, ale jest to minimum. Radzę kupić 64 MB, a nawet więcej aby praca stała się komfortowa. System operacyjny na komputerze niewidomego urzytkownika jest bardzo obciążony, a pamięć operacyjna musi pomieścić oprócz standardowych elementów systemu operacyjnego także screenreader i programowy syntezator mowy. Tak więc, im więcej pamięci, tym lepiej. Standardów pamięci RAM jest kilka, ale najpopularniejszym i najtańszym jest SDRAM. Inne odradzam ze względu na cenę i problemy z rozszerzaniem i wymianą.

-dysk twardy


służy do trwałego przechowywania danych. Pojemność dysku twardego mierzona jest w gigabajtach (GB). Zbudowany jest najczęściej z 2 do 8 talerzy umieszczonych w specjalnej obudowie chroniącym je przed kurzem itp. Za pomocą specjalnego silnika są one obracane 5400 lub 7200 razy na 1 minutę. Na powierzchni talerzy znajdują się głowice odczytująco - zapisujące.

-karta graficzna



Karta grafiki, montowana na płycie głównej poprzez gniazdo PCI lub AGP, która odpowiada w komputerze za obraz wyświetlany przez monitor. Karty graficzne różnią się między sobą szybkością pracy, wielkością pamięci RAM, wyświetlaną rozdzielczością obrazu, liczbą dostępnych kolorów oraz częstotliwością odświeżania obrazu: im częściej odświeżany jest w czasie jednej sekundy obraz, tym spokojniej jest on postrzegany przez ludzkie oko (nie zauważalne jest migotanie obrazu). Częstotliwość odświeżania obrazu mierzona jest w hercach. Aby otrzymać w pełni stabilny obraz , konieczne jest co najmniej 72-krotne (72 Hz ) odświeżenie obrazu w ciągu każdej sekundy. Każda karta graficzna składa się z czterech podstawowych elementów: płytki drukowanej, głównego procesora, pamięci wideo i układu RAMDAC.



 

-karta muzyczna


Karta muzyczna pozwala na odgrywanie oraz nagrywanie na komputerze dźwięku w formie plików muzycznych. Karty muzyczne umożliwiają także podłączenie do nich komputerowych głośników, wzmacniacza, mikrofonu. Praktycznie wszystkie karty wyposażone są w game port, do którego można także podłączyć urządzenia MIDI.
Do niedawna karty dźwiękowe współpracowały jedynie z magistralą ISA. W dzisiejszych komputerach podstawową szyną danych stała się szyna PCI. W konsekwencji większość modeli kart jest dostępna na rynku w wersji PCI. Do komunikacji z pecetem, każda karta dźwiękowa potrzebuje co najmniej trzech zasobów: adresu Input/Output, przerwania oraz kanału DMA. Za pomocą adresu I/O komputer kontaktuje się z kartą, gdy chce jej przekazać rozkazy.
 

-karta sieciowa


 Karta telewizyjna, dzięki której na ekranie monitora można oglądać program telewizyjny. Niektóre karty tego typu umożliwiają także podłączenie odtwarzacza wideo lub kamery. Coraz częściej karty telewizyjne są wyposażane w telegazetę i tuner radiowy.

-wentylator

Chłodzenie- Współczesne procesory wymagają dobrego chłodzenia. Należy przypomnieć, że kluczem do dobrego chłodzenia procesora jest możliwie jak najlepszy radiator. Solidny wentylator może naprawdę wiele zdziałać. Jeżeli zamontujemy naprawdę duży i solidnie "użebrowany" radiator, to do jego obracania wystarczyć powinien silnik o niskiej prędkości obrotowej. Zbyt wysokie obroty można osobiście zmniejszyć , wlutowując w szereg do zasilania rezystora np. 50 Ohm/2 W lub 2-3 szeregowo połączone diody prostownicze. Na każdej wystąpi spadek napięcia ok. 0,7 V, co przy np. 3 sztukach obniży zasilanie wiatraczka z 12 V do niespełna 10 V. Wywoła to zmniejszenie jego prędkości obrotowej, ale obniży równiez poziom generowanego hałasu. Konieczna będzie dokładna kontrola temperatury procesora pracującego w różnych warunkach, aby sprawdzić, czy nasz radiator nadrabia nieco mniejszy przepływ powietrza i procesor się nie przegrzewa (ewentualnie należy odpowiednio skorygować obroty ). Warto też zainteresować się oprogramowaniem dostarczonym wraz z płytą główną, gdyż może się okazać, że ma ono funkcję termicznej regulacji prędkości obrotowej wentylatora procesora (np. Asus Probe). Uruchomienie tej bardzo praktycznej opcji wymaga jedynie skonfigurowania oraz dodania do autostartu wspomnianego programu.

-CD-ROM

Napęd CD-ROM - umożliwia komputerowi odczytywanie płyt CD-ROM, CD, CD-R, CD-RW. Podczas odczytu na dysk znajdujący się w napędzie CD-ROM pada światło lasera. W zależności od tego, czy padnie na pit, światło to zostanie odbite bądź nie. Informacje o odbiciu promienia lub o braku odbicia przekazywane są do komputera jako jedynki i zera, tworzące bity danych. Prędkość odczytu danych z CD-ROM-u określa się jako wielokrotność prędkości pierwszego napędu tego typu (oznaczanej jako x1) - 150 kB/s. Tak więc napęd CD-ROM x50 powinien odczytywać dane z maksymalną szybkością transferu 7,3 MB/s. Czas dostępu do informacji w typowych napędach CD-ROM wynosi około 90-120 ms, czyli jest około 10 razy dłuższy niż dla dysków twardych.



              





-stacja dyskietek

komputerowe urządzenie elektromechaniczne, które może odczytywać i zapisywać dane na dyskietkach magnetycznych i dyskietkach magnetooptycznych. Wyróżniamy: FDD -napęd dyskietek 3.5 - napęd standardowych dyskietek 3.5 cala.

-dvd

Napęd DVD - ROM - urządzenie umożliwiające odczytywanie płyt DVD i DVD-ROM, a także zwykłych płyt CD, CD-ROM, CD-R, CD-RW. Zasada działania napędu jest taka sama jak napędu CD-ROM, różnica polega na wykorzystaniu innego typu lasera. Napędy DVD-ROM działają obecnie z szybkością transferu od 1,3 MB/s (x1) do 20,8 MB/s (x16). Dla napędu DVD-ROM przyjęto podstawową prędkość odczytu (x1) na poziomie 1,3 MB/s. Nowoczesny napęd DVD-ROM x16 ma więc szybkość transferu znacznie większą od najszybszych napędów CD-ROM.

-cd-rw

Nagrywarka CD-R oprócz tego, iż potrafi odczytywać płyty CD-ROM, CD, CD-R i CD-RW, umożliwia także nagrywanie płyt CD-R. Czas nagrania płyty w nagrywarce zależy od ilości danych do nagrania oraz od prędkości zapisu. Przy pojedynczej prędkości zapisu 650 megabajtów danych lub 74 minut muzyki nagrywa się w ok. 74 minuty (na szybszych nagrywarkach odpowiednio mniej). Do odczytu płyt nagrywarka CD-R używa lasera o zbliżonej mocy jak w zwykłym napędzie CD-ROM. Podczas wypalania płyt laser ten świeci już jednak z większą mocą tak, aby mógł utworzyć pity na płycie CD-R.

-karta telewizyjna

Karta telewizyjna, dzięki której na ekranie monitora można oglądać program telewizyjny. Niektóre karty tego typu umożliwiają także podłączenie odtwarzacza wideo lub kamery. Coraz częściej karty telewizyjne są wyposażane w telegazetę i tuner radiowy.

-klawiatura

Osadzony w plastikowej obudowie zestaw klawiszy przypominający nieco wyglądem klasyczną maszynę do pisania. Klawiatura peceta wyposażona jest także standardowo w trzy diody obrazujące stan działania trzech klawiszy specjalnych: Caps Lock, Num Lock i Scroll Lock. Klawiaturę podłącza się do komputera za pomocą kabla (są również klawiatury bezprzewodowe, które komunikują się z jednostką centralną komputera dzięki podczerwieni) i wtyczki DIN lub PS/2. Zdarzają się jednak komputery (szczególnie stare 8-bitowe komputery), które mają klawiatury zintegrowane z obudową. Najczęściej obecnie stosowaną klawiaturą w pecetach jest klawiatura rozszerzona.



 

-myszka

Niewielkie urządzenie podłączane do komputera, które użytkownik przesuwa po płaskiej powierzchni w celu uzyskania ruchu kursora na ekranie monitora. Mysz składa się z plastikowej obudowy kryjącej w sobie wystającą przez otwór w jej podstawie kulkę. Informacje o przesuwie kulki dostarczane są do komputera (zazwyczaj poprzez port USB) - aktywny program na ich podstawie przesuwa w tym samym czasie kursor zgodnie z ruchem urządzenia. Myszy pecetów (w odróżnieniu od myszy komputerów Macintosh) zazwyczaj są wyposażone w dwa przyciski. Lewy przycisk używany jest znacznie częściej i odpowiada za typowe zadania, np. uruchomienie programu czy otworzenie folderu. Wyróżniamy przy tym dwa wywołujące różne działania sposoby naciśnięcia takiego przycisku - zwykłe i tzw. podwójne kliknięcie, polegające na szybkim dwukrotnym przyciśnięciu. Prawego przycisku myszy używa się rzadziej i jego zadaniem jest zazwyczaj otwieranie menu kontekstowych. W najnowszych modelach myszy znajdziemy pomiędzy przyciskami ruchome kółko służące do sprawnego przewijania zawartości wielostronicowych dokumentów (na przykład stron WWW). Mysz stała się powszechnie używanym narzędziem pracy użytkowników komputerów, kiedy to standardem stały się zaopatrzone w GUI komputery firmy Apple. Mysz swoją nazwę zawdzięcza kształtowi.

Jak złożyć komputer stacjonarny?

Poniżej umieszczam link odpowiadając na to
pytanie :D

http://www.youtube.com/watch?v=9-kyp7JjiQ4